19.9.06

 
ANIMALS FILM
με
HAPPY END

Νομίζω ότι κάτι καλό κατάφερα με το σκυλί που ανέφερα σε προηγούμενο ποστ.
Λόγω της δουλειάς μου συνέχισα να περνάω από το σημείο που ήταν δεμένο ισόβια. Θυμίζω, κάτω από ελιά, με περιλαίμιο ένα κομμάτι σχοινί.Άρχισα σιγά σιγά να του πηγαίνω φαγητό.Το έτρωγε με μεγάλη όρεξη.Μου ερχόταν πάλι η επιθυμία να το απελευθερώσω αλλά σκέφτηκα ότι δεν θα είχε νόημα αν το εκανα.Τελικά αποφάσισα να του αγοράσω ένα περιλαίμιο της προκοπής και άλλο ένα για τα παράσιτα.Τα αγόρασα και αφού του αφαίρεσα το σχοινί που του είχε πληγώσει το λαιμό τα έβαλα.Εχθές εκεί που το τάιζα και το χάιδευα ηρθε και το αφεντικό του.Πρώτη φορά τον έβλεπα.Το σπίτι του απείχε γύρω στα 200 μέτρα από το σημείο που βρισκόταν ο σκύλος,όπως και όλα τα άλλα σπίτια του χωριού.Αφού ανταλλάξαμε τα τυπικά τον ρώτησα για τον σκύλο.Τελικά ο μάλλον καλοσυνάτος κατά τα άλλα άνθρωπος μου είπε ,ότι το κακόμοιρο αυτό ζώο είναι μόνιμα δεμένο γιατί δεν μπορούσε να το λύνει και να το πηγαίνει βόλτα και αν ξέρω κάποιον που να το θέλει.Η απάντηση μου ήταν θετική.Ετσι σήμερα πήγα και το πήρα.Χάρηκα,ελπίζω και αυτό να χαρηκε.
Τώρα έχω άλλη μια έγνοια παραπάνω.

Comments:
Ολα πάνε περίφημα βλέπω!!
Δεν βλεπεις πια φυλακισμένα σκυλιά στον δρόμο σου,
Εκτός από την παραπάνω έγνοια θα έχεις συντροφιά όποτε την έχεις ανάγκη
και φυσικά, δρόσισε επιτέλους!!
Καιρός να βάλεις λοιπόν κάποια "αισιόδοξη" μουσική υπόκρουση να ακούγεται!!
 
μπράβο! Μπορεί να έβαλες ακόμα μία έγνοια στο κεφάλι σου αλλά το σκυλί δε θα φύγει απο δίπλα σου ποτέ! γειά σου resident!
 
@debby
Ναι όλα καλα.Aν και από συντροφιά σκυλιών και γατιών έχω αρκετή.
7 χρόνια είχε να λυθεί!0ση ώρα τον μετέφερα με το αυτοκίνητο δεν ξεκόλλαγε τα μάτια του από το παράθυρο.Eίδε επιτέλους και άλλα μέρη ,περπάτησε κάπως άχαρα, πλύθηκε ,έφυγαν τα παράσιτα και έχει κανονικό περιλαίμιο.
Hρθαν και οι βροχές, όλα καλά Debby.
Let the music play!

Maika welcome!Mάλλον δεν θα φύγει από κοντά μου.H αχαριστία δεν είναι χαρακτηριστικό των σκυλιών.Eκτος και αν νομίζει ότι αλλού θα περάσει καλύτερα.Τοτε παω πάσο.
 
Ο σκύλος μοιάζει πολύ με αυτόν της φωτογραφίας του εξωφύλλου του δίσκου.
 
Μου θύμισες παρόμοια ιστορία που έζησα πριν λίγες βδομάδες.

Ο σπιτονοικοκύρης μου έχει ένα συμπαθέστατο γέρικο τσομπανόσκυλο, δεμένο 24 ώρες το 24ωρο.

Δεν το λύνουν ποτέ.

Όταν τους ρώτησα το λόγο, μου απάντησαν ότι έχει τρελλαθεί, έχει γίνει βίαιο και επικίνδυνο.

Τους ζήτησα να δοκιμάσω να το πάω βόλτα, μου το απέκλεισαν οριζοντίως και καθέτως.

Εμένα το σκυλί μου φαινόταν μια χαρά.

Το πλησίαζα στα κρυφά, το χάιδευα, δεν έβλεπα κανένα πρόβλημα.

Τον Αύγουστο οι σπιτονοικοκυραίοι έφυγαν για διακοπές.

Βρήκα ευκαιρία και έλυσα το σκύλο.

Τι ευτυχία, θεέ μου!

Ο σκύλος ξαναγεννήθηκε κι εγώ μαζί του.

Όσες μέρες έλειπαν, τον έλυνα κάθε μέρα και τρέχαμε παρέα.

Όταν επέστρεψαν, τους είπα τι έγινε.

Με μάλωσαν και μου απαγόρευσαν να το ξανακάνω...

Τουλάχιστον η δική σου ιστορία είχε καλύτερο τέλος.
 
Παράξενος κόσμος!

@ andy
Έκανε και αυτό τις διακοπές του Αυγούστου.Του χρόνου πάλι.Είδες χαρά που νιώθεις μόλις απελευθερώνεις ένα ζώο?Εύγε andy ,περίμενες να γεννηθεί το παιδί σου από μέρα σε μέρα,αλλά σκεφτόσουν και τον δύστυχο σκύλο.


Έχω την εντύπωση ότι στην παρούσα φάση ο σκύλος μου θέλει να γυρίσει στο χωριό του. Όταν τον πηγαίνω βόλτα με το λουρί(δεν τολμάω να τον αφήσω ακόμα,φοβάμαι μήπως φύγει) έχει μια τάση φυγής.Θα συνηθίσει ελπίζω.Δεν θέλω να πιστέψω ότι η δύναμη της συνήθειαs τον κάνει να αναπολεί τις μέρες που ήταν ισόβια δεμένος κάτω από άθλιες συνθήκες.

Τα πάντα ματαιοτηs και θλίψης πνεύματος.
 
Δεν χαίρεται. Αντί να τρέξει μέσα στα καφεπρασινα χωράφια ,το μυαλό του είναι στον δρόμο της επιστροφής.Μου θυμίζει το δημοφιλές ποίημα του Καρυωτάκη ,Ο Μιχαλιός:
"Όλο εμουρμούριζε: «Κυρ Δεκανέα,
άσε με να γυρίσω στο χωριό μου»."



Θα περιμένω να συνηθίσει να νιώσει το σπίτι δικό του ,δεν έχω άλλη επιλογή.
 
...Είναι νωρίς ακόμα...
Θα συνηθίσει νομίζω σιγά σιγά. Χρειάζεται όμως τον χρόνο του. Αλλά μπορεί πολύ απλά να μην του αρέσει το τρέξιμο. Η να νομίζει πως δεν του αρέσει επειδή ποτέ δεν έτρεχε...
 
Κι εγώ νομίζω ότι θέλει το χρόνο του.

Κάθε φορά που του δίνεις λίγο χρόνο να του δίνεις κι ένα φιλί από μένα.

Καλή δύναμη.
 
@Debby,@andy
Σας ευχαριστώ,μου δίνεται κουράγιο!

Andy δώσε φίλια στο μωρό σου και στην Virgola.
 
Μια έγνοια παραπάνω -- και μια ευκαιρία για λίγη αγάπη παραπάνω...

Μη στενοχωριέσαι που τον βλέπεις ανήσυχο και νοσταλγικό. Τα σκυλιά είναι ζώα της συνήθειας -- όπως και οι άνθρωποι, άλλωστε...

Θέλει το χρόνο του...
 
Όπως ανέφεραν και παραπάνω σίγουρα θέλει το χρόνο του...Άλλωστε και εμείς οι ίδιοι θέλουμε χρόνο να συνηθήσουμε κάποιες αλλαγές, γιατί όχι και τα σκυλιά?
Πάντως μπράβο σου, τα κατάφερες....είναι πολύ σημαντικό αυτό που έκανες και νομίζω ότι μόλις ο καινούριος σου φίλος συνηθίσει εσένα και το νέο του σπίτι θα δεις ότι ειναι πιο ευτυχισμένος έτσι παρά δεμένος με σκοινί και παρατημένος κάτω από ένα δέντρο....

Πάντα θα ήθελα να είχα ένα σκύλο ή μια γάτα σπίτι μου, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να τα φροντίσω όσο θέλουν...
 
Καλησπέρα cyrusgeo,julia!
Έχετε δίκιο .Μάλλον θέλει λίγο χρόνο ακόμα. Σήμερα ήταν κάπως καλύτερα.Απλά ώρες ώρες αμφιβάλω αν κάνω καλό επεμβαίνοντας στις ζωές των άλλων και ειδικά στων ζώων που δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις πως νιώθουν.
@julia Ναι, τα κατάφερα. Yποσχέθηκα ότι θα τον γλίτωνα όταν κατάλαβα ότι είναι ισοβίτης. Υπήρχε άλλη μια επιλογή ,να τον άφηνα εκεί που ήταν και μια και τώρα έχω γνωρίσει το αφεντικό του να τον πήγαινα κάθε τόσο βόλτα χωρίς να αλλάξει τόπο διαμονής. Το πρόβλημα είναι ότι απείχε πολύ από το σπίτι μου και λόγω του ότι θα σύντομα αλλάξω υπηρεσία δεν θα περνάω καθόλου από εκεί.

Τα ζώα θέλουν λίγη φροντίδα αλλά αν έχεις το χρόνο αξίζει ο κόπος.
 
Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον σας!
 
μπράβο!!! τυχερός ο μπαγασάκος!
 
Γεια σου Ελένη.Νομίζω πως τώρα είναι καλύτερα.Εχθές μάλιστα,τον άφησα τελείως ελεύθερο να τρέχει στα χωράφια ,παρέα με άλλους σκυλούς.Ολοι ήμαστε μια χαρούμενη παρέα!
 
Πέτυχα αυτό που ήθελα!Απολαμβάνει την ελευθερία του.Επιτέλους,ώρες εντελώς ελεύθερος να τρέχει στους αγρούς.Χθες είδαμε τους πρώτους κοκκινολαίμηδες,σύντομα θα δούμε και τα υπόλοιπα πτηνά που καταφτάνουν το φθινόπωρο:σπίνους σουσουράδες μπεκάτσες τσίχλες... Ροδιές ,μανταρινιές ,πορτοκαλιές, καρποφορούσες.Aγκαλιές,χάδια ο ένας στον άλλο… Tελικά το να αγαπάς είναι αυτό που σου δίνει χαρά.Eχουν δίκιο οι σοφοί.Nα μπορούσα να αγαπήσω έτσι και τους ανθρώπους.Kάποιους τους πληγώνω πρώτα και μετά τους αγαπάω
 
Ωραία νέα!

Κλείνω τα μάτια και τρέχω μαζί σας στους αγρούς.

Τι χαρά!
 
Καλημέρα!

Σε χαίρομαι στο νδ-βλόγιον κάθε φορά! Και περιμένω ποστ καινούριο, έτσι?

χχχχχχχχχχχχχ
 
@ Αφροδίτη,
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Kαι γω χαίρομαι να σε διαβάζω και δεν είμαι ο μόνος! Ποστ καινούριο μόλις βρεθεί θέμα και χρόνος.Βλέπεις εκτός από τις δουλειές έχω να ασχοληθώ και με 10 πλάσματα, να τα ταΐσω να πάω μερικά από αυτά την βόλτα τους κλπ.
Τώρα που ξέρω ότι με παρακολουθείς πρέπει να βάλω τα δυνατά μου.

xxxxxxxxxxxxx
 
Χάρηκα!



....και δάκρυσα!





Γουφ!
 
@In Silence
Καλό είναι που χάρηκες, κακό είναι που χάθηκες από το blog σου.Ελπίζω να είσαι καλά.

Τα νέα από τον σκύλο είναι ευχάριστα.Με ακολουθεί σαν... σκυλάκι, του φωνάζω και έρχεται, έτσι απολαμβάνει αρκετή ελευθερία.
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?