9.2.07

 
Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

"Η μοναχικότητα μου προσφέρει στιγμές αληθινής πληρότητας και ευτυχίας. Είναι τροφή για μένα το να είμαι μακριά από τους ανθρώπους, βυθισμένος στις σκέψεις μου. Αν αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα καταλήξω σε απόλυτη απομόνωση, δεν με πειράζει καθόλου.Οταν κοιτάζω το ανθρώπινο είδος δεν είναι και πολλά πράγματα που βρίσκω ελκυστικά."
Morrissey

Δεν είναι και εύκολη στάση ζωής η απομόνωση.Αν έχεις υποφέρει και έχεις γνωρίσει καλά το ανθρώπινο είδος,αργα η γρηγορα αποσύρεσαι.

Τους ανθρώπους γνώρισα,τα ζώα αγάπησα.

Comments:
χαλια οι ανθρωποι ωρες ωρες.και δε βλεπω ν αλλαζουν!
 
Μην το περιμένεις αγαπητέ φίλε.Είναι η φύση μας τέτοια.Το δυστυχισμένο ανθρώπινο γένος στρέφει από φυσικού του προς το κακό.
 
Ε! Δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα.
Στο χέρι μας είναι να βρούμε τους ανθρώπους που μας κάνουν και να τους έχουμε δίπλα μας...
Κάποιες φορές απλά, απελπιζόμαστε και νιώθουμε μόνοι... Περνάει όμως...

Στα ζώα δίνουμε την αγάπη μας χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα. Και την παίρνουμε πίσω πολλαπλά. Μήπως αν κάναμε το ίδιο και με τους ανθρωπούς?
 
Εντάξει Debby, με "ίσιωσες" Aπελπίζομαι καμιά φορά.
Λέω για απομόνωση εγώ που δεν έχω ζήσει στιγμή χωρίς έρωτα. Εντάξει λοιπόν, η πλήρης απομόνωση δεν είναι ο μόνος δρόμος.Ας έχω από ανθρώπους μια γυναίκα στο πλευρό μου.
 
Η τελευταία σου φράση καλέ μου τα λεει όλα "Τους ανθρώπους γνώρισα τα ζώα αγάπησα"
 
Έτσι είναι καλή μου julia.Βεβαίως υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους αγαπάω πολύ.
 
Μην χάνεσαι!
Μπήκε άλλος μήνας!
Πόσα πας στοιχημα θα είναι καλύτερος από τον προηγούμενο???
Αντε!
Ετοίμασε ποστ.
Περιμένουμε!!
 
Debby
Kάτι θα γίνει.
Nα σε καλά!
 
Ελα! Σου έχω δουλειά...
 
Η απομόνωση είναι για μένα η εύκολη λύση. Η δύσκολη είναι να επιμένεις, να παλεύεις, να ματώνεις και να υπερασπίζεσαι τους αδυνάτους (ανθρώπους, ζώα, περιβάλλον) από την καταστροφική μανία του ανθρώπινου είδους. "Είναι προτιμότερο να ανάψεις ένα κερί, από το να καταριέσαι το σκοτάδι" λέει μία κινέζικη παροιμία. Ας γίνουμε όλοι μας κεριά...
 
Αγαπητή foxy vegan δεν έχω την δύναμη για μεγάλους αγώνες.Οι μικροί αλλά καθημερινοί αγώνες που δίνω είναι :το να ταΐζω τα αδέσποτα και να μαζεύω αρκετά από αυτά( αν θέλεις διάβασε την ιστορία του Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 2006 αλλα και Ιανουαρίου 2007 στο blog μου) να μην τρώγω κρέας ζώων και να περνάω όσο μπορώ στο στενό αλλά και ευρύτερο περιβάλλον μου ζωοφιλικά μήνυμα. Καλημέρα!
 
Και νομίζεις πως αυτό που κάνεις δεν είναι μεγάλος αγώνας; Είναι και παραείναι! Καλημέρα σε σένα
 
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?