24.5.08

 
Η ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΥ ΘΕΟΥ.














«Ένα λιβάδι δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πεδίο οδύνης.Μέσα σε αυτή την ωραία πρασινάδα,ένα πλάσμα πεθαίνει κάθε δευτερόλεπτο, τα μυρμήγκια καταβροχθίζουν ζωντανά τα σκουλήκια,τα πουλιά καραδοκούν μεσούρανα,παραμονεύοντας μια νυφίτσα η ένα ποντίκι.Βλέπεις αυτή τη μαύρη γάτα ακίνητη μέσα στα χορτάρια?Δεν περιμένει παρά μόνο μια ευκαιρία να σκοτώσει.Βρίσκω απωθητικό τον αφελή σεβασμό που έχουμε για τη φύση .Πιστεύεις ότι ανάμεσα στις μασέλες μια τίγρης ,μια ελαφίνα θα είναι λιγότερο τρομαγμένη από ότι θα ήσουν εσύ η ιδια?Αν ο κόσμος υποστηρίζει ότι ένα ζώο δεν μπορεί να υποφέρει όσο ένας άνθρωπος,είναι επειδή οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν την ιδέα να ζουν μέσα σε μια φύση που,δεν είναι παρά μια θηριωδία, τίποτε άλλο από θηριωδία.
Ο Πωλ ένιωθε ευτυχία βλέποντας τον άνθρωπο να καλύπτει σιγά σιγά τη γη με μπετόν .Ηταν για εκείνον σαν να είχε κάποιος χτίσει ζωντανή μια άγρια φόνισσα. Η Ανιες τον καταλάβαινε πάρα πολύ καλά ,ώστε να μην μπορεί εκείνος να κρύψει την αποστροφή αυτή για τη φύση,που ήταν, για να το πούμε έτσι,ριζωμένη στην καλοσύνη του και στο περί δικαιοσύνης αίσθημα του.»

Από το μυθιστόρημα του Μιλαν Κουντερα, «η αθανασία».

Comments:
Ξέρω ότι ίσως σε κάποιους θα φαίνεται αστείο η υπερβολή αυτό που γράφω,αλλά αν υποθέσουμε ότι τα έντομα,είχαν ανθρώπινη μιλιά και αυτή έφτανε στα δικά μας αυτιά, η να μπορούσαμε να μεταφράσουμε το φρικτό ουρλιαχτό των ζώων τότε ένας απλός περίπατος θα ήταν ένα απίστευτα οδυνηρό σκηνικό.Φαντάζεστε τις κραυγές των τραυματισμένων εντόμων που θα άφηνε πίσω της κάθε πατημασιά?η και η πάλη μεταξύ τους για την επιβίωση?Θα ήταν τρέλα(όχι πως τώρα δεν είναι) γιατί ο πόνος που υπάρχει στη ζωή είναι πράγματι κάτι το ασύλληπτο.
Αν υπήρχε ένας θεός παντοδύναμος και είχε εκατομμύρια χρόνια μπροστά του για να φτιάξει τον κόσμο και κατάφερνε να δημιουργήσει έναν τέτοιο κόσμο δεν νομίζω ότι θα ήταν άξιος συγχαρητηρίων.Εκτός κι αν ήταν ένας κακός δαίμονας.
 
H άγρια φύση καθώς και αυτή η απανθρωπιά του κοσμικού συστήματος είναι μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει Θεός, ή αν υπάρχει, είναι ένας μισητός σαδιστής...

doc
 
Μου έφερε στο μυαλό τις έρευνες που έκαναν γιά τις αντιδράσεις των φυτών. Ολα τα πλάσματα αισθάνονται.
Καλημέρα.
 
Όλα τα πλάσματα αισθάνονται και το ένα καταστρέφει το άλλο.
Ολα αλέθονται στον πετρόμυλο της ζωής.
Καλημέρα στους αγαπητούς doctor και ellinida.
 
Δυστυχώς. Αραγε υπάρχει τρόπος να σπάσει ο κύκλος της βίας;
 
Όχι,είναι η ίδια η ζωή ένας κύκλος βίας.
Τι κάνουμε τοτε?Τίποτα το σπουδαίο και ο καθένας ότι μπορεί.
Δίνουμε ώρες,μέρες ζωής(γιατί άραγε?)στα αδύναμα πλάσματα.Πατάμε φρένο στο φίδι,στη σαύρα,αλλάζουμε βηματισμό για να μην συνθλίψουμε το φτωχό έντομο και όλα τα γνωστά:ταΐζουμε σκύλους,γάτες,δεν τρώμε κρέας,γάλα,κυνηγάμε τους κυνηγούς και δεν έχω ιδέα αν όλα αυτά είναι σωστά η μια τυφλή αγάπη.Βλέπουμε,νιώθουμε τον πόνο και προσπαθούμε να τον μειώσουμε σε όλα και όλους όσους αγαπάμε.
Αυτό είναι όλο.
Περιστρεφόμαστε μέσα στη δίνη της ζωής.
Η γη δεν μπορεί να γίνει παράδεισος.

Καλημέρα αγαπητή φίλη.
 
Το νέο μου blog
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?