1.2.09

 
Πραγματική ιστορία που ξεκίνησε περίπου πριν λίγες βδομάδες και με έχει φέρει σε πραγματικό αδιέξοδο:
στον περιβάλλοντα χώρο της δουλειας μου φιλοξενούμε μια σκύλα η οποία κάποια στιγμή αφέθηκε κουτάβι εκει.Eνας συνάδελφος που και αυτός είχε ένα αστειρωτο αρσενικό σκύλο το έφερε για να ξεχαρμανιασει κρυφά από τους υπόλοιπους και να "πηδήξει" την σκύλα η οποία ήταν σε κατάσταση οίστρου και έμεινε έγκυος.Tο πράγμα δυσκολεύει για τους εξής λόγους: η σκύλα μας είναι αρκετά επιθετική για διάφορους λόγους που δεν μπορώ να περιγράψω τώρα και έτσι ούτε μπορεί να πιαστεί για να μεταφέρθει για στείρωση η για υιοθέτηση(αν βρισκόταν κάποιος)αλλά ούτε μπορούμε να καταλάβουμε τις αντιδράσεις της αφού γεννήσει.Eν τω μεταξύ οι συνάδελφοι δεν θέλουν ούτε να ακούσουν ότι θα υπάρχουν και άλλα σκυλιά στο χώρο και πολύ πιθανό να τα πνίξουν μόλις γεννηθούν.
Αν την είχαμε στειρώσει από κουτάβι θα είχαμε αποτρέψει όλο αυτό το βάσανο αλλά που να φανταστώ ότι υπάρχουν άνθρωποι με αστηρωτους αρσενικούς μόνιμα δεμένους σκυλούς που θα ξέσπαγαν τις γενετήσιες ορμές του στην σκύλα αυτή.
Το πρόβλημα έρχεται και μου μοιάζει μεγάλο.
Αν κάποιος το διαβάσει θα ήθελα την γνώμη του,γιατί βρίσκομαι σε απόγνωση.

Υ.γ Πράγματα απίστευτα και απειλητικά γράφονται εδώ

Comments:
Εφόσον έχετε αναλάβει το ζώο εσύ και οι συνάδελφοι (και το έχετε αναλάβει, από τη στιγμή που του επιτρέπεται να ζει σε δικό σας χώρο και αν κατάλαβα καλά το ταΐζετε), θα πρέπει και να μεριμνήσετε για όλες τις πλευρές της ζωής του, και της σεξουαλικής μεταξύ άλλων. Το λέω αυτό επειδή ξέρεις από την κουβέντα μας στο μπλογκ μου ότι είμαι θεωρητικά κατά της παρέμβασης στη ζωή των ζώων και κατά της στείρωσης, αυτό όμως μόνον όσον αφορά τα ελεύθερα ζώα - εφόσον ένα ζώο το έχουν ήδη αναλάβει οι άνθρωποι, θεωρώ ότι έχουν ευθύνη απέναντι στο ζώο να το φροντίσουν, με ανθρώπινα πλέον κριτήρια, γιατί πρακτικά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Λοιπόν, συνεννοήσου με κάποιον κτηνίατρο ΑΜΕΣΑ για να δείτε με ποιον τρόπο θα μεταφέρετε τη σκύλα στο ιατρείο για στείρωση. Πάρε τηλέφωνο αύριο πρωί-πρωί σε κάποια κλινική και εξήγησε ότι είναι επείγον. Υπάρχουν ναρκωτικά χάπια που μπορείτε να της βάλετε στην τροφή, σε μια ανάλογη περίπτωση εγώ είχα χρησιμοποιήσει το largactyl, οι κτηνίατροι ξέρουν από τέτοια, θα σε συμβουλέψει. Εννοείται ότι θα ναρκωθεί και θα μπει σε κλουβί (ο κτηνίατρος μάλλον θα έχει να σας δανείσει ένα για τη μεταφορά). Επίσης εννοείται ότι θα έξοδα θα τα πληρώσει ο μαλάκας με τον αρσενικό σκύλο, με τις υγείες του.

Αν τελικά για κάποιο λόγο (προχωρημένη εγκυμοσύνη π.χ.) δεν μπορέσει να γίνει η στείρωση πριν γεννήσει η σκύλα, θα βάλετε τα κουτάβια σε ένα καλαθάκι με ροζ κορδελίτσα και θα τα πάτε στο σπίτι του συναδέλφου ιδιοκτήτη του μπαμπά σκύλου, και θα του πείτε "να σας ζήσουνε!"


(να υποθέσω ότι ο περιβάλλον χώρος της δουλειάς είναι περιφραγμένος και ότι είστε σίγουροι πως δεν υπάρχει περίπτωση να μπήκε άλλως αρσενικός, έτσι; και παρεμπιπτόντως, είναι πρακτικά αδύνατον να είναι κανείς σίγουρος ότι μια σκύλα σε οίστρο δεν θα γκαστρωθεί, όσο και να την περιορίζει - έχω ακούσει απίθανες ιστορίες, και μια στιγμή αβλεψίας είναι αρκετή).
 
Η Αορατη Μελανη εχει δικιο.
Κτηνιατρος στα γρηγορα.
Αν καταφερετε να πληρωσει ολα τα εξοδα ο ηλιθιος θα ειναι και το καλυτερο. Αυτο αλλωστε προβλεπεται απο τον νομο. Αλλα το βλεπω χλωμο.
 
Αγαπητέ μου Ρέζιντεντ, το σκυλί χρειάζεται ΕΚΤΡΩΣΗ πρώτα και μετά στείρωση.(οταν ουρλιάζω εγώ να στειρώνετε τα ζώα μου λέτε πως πάω κόντρα στην φύση)
Ενας κτηνίατρος έχει τον τρόπο να οδηγήσει ένα επιθετικό σκυλί στο ιατρείο με χαπάκια υπνωτικά μέσα στο φαγητό. Εκτός αν μεριμνήσεις να βρεις καμιά 10-12 άτομα που θα τα θέλουν τα κουτάβια.Η άλλη έσχατη λύση σου είναι να τα θανατώσεις άμα της γέννησης τους με....δεν θα πω τον τρόπο που γίνεται γιατί πολλοί θα με πούνε δήμιο.{Είναι πάντως ανώδυνο σε σχέση με τους κάδους σκουπιδιών που τα αλέθει ζωντανά το σκουπιδιάρικο και πιό "ανθρώπινο" από το να τα πετάξεις στην θάλασσα).
Πράξε κατά βούληση μιας και ο συνάδελφός σου απεδείχθη μεγάλος Λαλάκας.

""πολλά σκυλιά αδεσποτα υποφέρουν, άλλα ζουν ευτυχισμένα. πολλά γυφτάκια υποφέρουν στο δρόμο άλλα ζουν ευτυχισμένα, πολλοί παλαιστίνιοι ζουν στην αθλιόττητα και σκοτώνονται καθημερινά στη λωρίδα της γάζας, άλλοι καταφέρνουν και αναδεικνύουν την απλή αυτυχία της ζωής τους μέσα απο τα συντρίμμια.""

Αυτό ήταν από τις πιό φοβερές ατάκες που διάβασα μέσα στο 2009.
Ευγε στον/την ό γέγραψε!!!

Αόρατη Μελάνη και λοιποί συμπορευόμενοι στο "Εδώ" του Ρέζιντεντ, μου φαίνεται πως μιλάτε μεταξύ οίνου τυρού και αχλαδιού για μην πω και παστής σαρδέλλας.
Μάλλον έχετε μεσάνυχτα από αδέσποτα.Αλλωστε εσύ καλό μου το δήλωσες πως δεν τα θέλεις και στο σπίτι σου ακόμα.
Κι επειδή είμαι πολυυυυυυυυ παλιά καραβάνα επί του θέματος θα σας πω να κόψετε τις λαλακίες και την δήθεν ανθρωπιά σας και να έρθετε να μου αναπτύξετε θεωρήματα μόνο όταν θα μπάσετε στην αυλή σας καμιά 60ρια γάτες,και καμιά 20σάδα σκυλιά, όταν θα ξεγεννάτε κόπρους αλλά θα έχετε βρεί οικογένειες από πριν την γέννα, όταν θα βγάλετε 2Ε την ημέρα από το πορτοφόλι σας για τροφή στις πρασιές κι οταν θα κάνετε έρανο για να μάσετε κοντά 2000 για να σώσετε ένα γατούδι που δεν πρόλαβε το σκουπιδιάρικο να το κάνει κιμά.
Μόνο το πισινό πόδι του έφαγε. Κι αν είμαι μαλάκας που τον έχω κλεισμένο σπίτι μου, ασε να ξέρω εγώ πόσο ευτυχισμένος είναι.
Κι άσε κατά μέρος καλό μου, τα ροζ αστεία με τις ροζ κορδέλες να πάει ο Ρεζιντεντ τα κουτάβια στον "φίλο" που δεν έδωσε 30Ε σε κάποια φιλοζωική να στειρώσει το παλληκάρι-γαμίκουλα.
Από τώρα βλέπω κάτι τουμπανιασμένα πτωματάκια με ροζ φιόγκους να επιπλέουν σένα βρώμικο νερό.

Ο Ντραλιον χλωμό το βλέπει κι αυτός όπως κι εγώ περί πληρωμής για τα γαμησιάτικα.Τσάμπα μπουρδελο βρήκε ο "φίλος" αγαπητέ μου Ρεζιντεντ.

Δεν θα πω άλλα γιατί θα σκάσω από το κακό μου με όσα διάβασα
Πετάνε οι άλλοι, μαζεύουμε εμείς.
Ταΐζουμε από το υστέρημα μας τρέχουμε σε γιατρούς, κάνουμε θεραπείες, εμβόλια, τα φιλοξενούμε μέχρι να βρεθεί γονιός και έρχονται κάτι "δήθεν μουτράκια" και μας πουλάνε μούρη και μας κατηγορούν γιατί στειρώνουμε...
Παρεμπιπτόντως Αόρατη Μελάνη έχω να κάνω εμβόλια σε καμιά 50 γάτες και δεν ξέρω και ποσά σκυλιά θα μου προκύψουν την επόμενη Κυριακή.
Δουλεύω σε τρελλά ωράρια και δεν μπόρεσα να πάω χθες.
Από το να λέτε και να "λέτε" έχετε κανέναν να μου δώσει ένα χεράκι βοήθειας...
 
Παναγιώτα:

Έχω περιθάλψει, στειρώσει και βρει σπίτια σε αμέτρητα αδέσποτα, έχω υιοθετήσει κι εγώ η ίδια πάρα πολλά. Νοιάζομαι τα ζώα και τα πονάω. Έχω προβληματιστεί πολύ πάνω στο θέμα, με σκέψεις και κουβέντες.

Έχω μια άποψη διαφορετική από τη δική σου, αυτό είναι όλο. Διαφορετικές αξίες, διαφορετική ιεράρχηση.
 
Η έκτρωση και η στείρωση θα γίνουν ταυτόχρονα, εφόσον η εγκυμοσύνη δεν έχει προχωρήσει πολύ. Αναμφίβολα το ξέρει και η Παναγιώτα αυτό, που φαίνεται πως έχει μεγάλη πείρα στο θέμα.
 
Νομίζω και εγώ ότι το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να απευθυνθείτε σε ένα κτηνίατρο της περιοχής σας. Το σωστό θα ήταν να επωμιστεί τα έξοδα ο @%!!&* ο συνάδελφός σου ή αλλιώς μοιραστείτε τα όσοι είστε φιλόζωοι. Ο κτηνίατρος θα σας πει ακριβώς τι να κάνετε και θα σας δώσει μάλλον υπνωτικό για το φαγητό.
 
Ρώτησα και μου είπαν ότι το κόστος θα είναι περίπου 100 - 150 ευρώ, δεν είναι μεγάλο αν το μοιραστείτε μερικά άτομα, αλλά αν ο δήμος εκεί έχει πρόγραμμα στειρώσεων, μπορείτε να απευθυνθείτε και εκεί.
 
Και κάτι γενικό περί στειρώσεων. Το γράφω εδώ διότι δεν έχω πια τόση ανοχή απέναντι στην ηλιθιότητα. Κανένας δεν λέει να πάρουμε τα βουνά και τις ραχούλες και να αρχίσουμε να στεριώνουμε ό,τι βλέπουμε μπροστά μας. Ο καλύτερος οδηγός όμως δεν είναι κάποια ιδεολογικοποίηση, αλλά η αγάπη για τα ζώα και ο πραγματισμός. Ένας σκύλος ή μια γάτα στο κέντρο της Αθήνας αντιμετωπίζει ακραία αντίξοες συνθήκες, όπως ίσως και ένας άνθρωπος σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Αυτή είναι η αναλογία που πρέπει να κάνουμε. Θα φέρνατε εσείς ποτέ παιδιά σε τέτοιες συνθήκες; Όταν η ζωή γίνεται ένα ταξίδι πόνου και στέρησης προς ένα πρόωρο και μαρτυρικό τέλος, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίζουμε να μη διαιωνίζεται αυτό. Η καλύτερη τύχη για ένα εξαθλιωμένο αδέσποτο είναι να το στειρώσουμε και να του προσφέρουμε μια στέγη. Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε οι ίδιοι αντισύλληψη και οικογενειακό προγραμματισμό, η έλλειψη αυτής της δυνατότητας στα ζώα καθιστά αναγκαία τη στείρωση. Υπενθυμίζω ότι ο σκύλος που βλέπουμε στο δρόμο δεν θα υπήρχε στην άγρια φύση και αν δεν είχε προηγηθεί η συμβίωσή του με τον άνθρωπο, θα ήταν λύκος. Ο σκύλος είναι πλασμένος για να συμβιώνει και να συνεργάζεται με τον άνθρωπο. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τις γάτες. Το να ζει ένα ζώο σε ένα δρόμο της Κυψέλης και να φέρνει στον κόσμο μικρά και να λέμε «δεν πειράζει, θα πεθάνει η μάνα από τις κακουχίες και τις απαιτήσεις της γέννας, από την ασιτία και την αβιταμίνωση, θα πεθάνουν και τα περισσότερα μικρά, μπορεί όμως να ζήσουν κάνα-δυο, για να πεθάνουν και αυτά, στην καλύτερη περίπτωση, μετά από 2-3 χρόνια (σε 1,5 - 3 χρόνια υπολογίζεται ο μέσος χρόνος ζωής ενός αδέσποτου σκύλου, σε σύγκριση με 18 χρόνια περίπου ενός σκύλου που ζει σε σπίτι) μου μοιάζει εξαιρετικά υποκριτικό και κοντόφθαλμο. Έχετε δει σκύλο ή γάτα που ζει σε ένα περιβάλλον αγάπης σε ένα σπίτι; Σας φαίνεται δυστυχισμένος; Θα χαιρόταν πολύ αν τον πετούσαν στο δρόμο και τον χώριζαν από αυτούς που αγαπά; Αυτοί που τα γράφουν αυτά μάλλον ελάχιστη σχέση έχουν με τα ζώα ή τα βλέπουν όλα πίσω από τα παραμορφωτικά γυαλιά των ιδεολογιών τους.

Δεν έχετε δει ποτέ ζώα άρρωστα, τραυματισμένα, εξαθλιωμένα να σέρνουν την ύπαρξή τους πάνω στην άσφαλτο; Δεν έχετε δει ποτέ εγκαταλελειμμένα κουτάβια ή γατάκια, επειδή τη μητέρα τους την πάτησε κάποιο αυτοκίνητο ή της έριξαν φόλα, να περιμένουν ανήμπορα το τέλος τους; Είχα αναφέρει στο μπλογκ μου για 6 σκυλάκια που είχαν βρεθεί σε μια οικοδομή, μέχρι να πάνε κάποιοι άνθρωποι που τα μάζεψαν τελικά, τα 3 είχαν γίνει πολτός στην άσφαλτο όπου είχαν ακολουθήσει τη μητέρα τους, η οποία καθόταν εκεί και αρνιούνταν να φύγει από το σημείο. Αυτό είναι για εσάς προτιμότερο από τη στείρωση και μια χαρούμενη ζωή σε ένα σπίτι για τα αδέσποτα; Η φύση είναι σκληρή και τα ζώα κάνουν πολλά μικρά διότι κάποια είναι δεδομένο ότι δεν θα επιβιώσουν, οι συνθήκες όμως στην πόλη και σε χώρες με τόσο χαμηλή φιλοζωία είναι ακραία αντίξοες για τα ζώα και τα όπλα που τους έχει δώσει η φύση για επιβίωση δεν είναι επαρκή για το αστικό περιβάλλον. Ακόμη και αν τα πράγματα ήταν ιδανικά, όμως, αν όλοι ταΐζαμε τα ζώα και τα περιθάλπαμε, για την υγεία των ίδιων των ζώων, αλλά και διότι πρακτικά δεν μπορούν όλες οι γέννες να επιβιώνουν καθώς αυτό θα πολλαπλασίαζε δυσανάλογα τον πληθυσμό τους και θα έπρεπε να σφάζουμε κοπάδια ζώων για να ταΐζουμε τα οικόσιτα ζώα ή κάποια ζώα θα έπρεπε να καταδικάζονται σε ασιτία ή να θανατώνονται, η στείρωση είναι αναπόφευκτη σε κάποιο στάδιο. Σκύλος και γάτα είναι είδη που εξελίχθηκαν δίπλα στον άνθρωπο, δεν είναι αγρίμια. Αφήστε τα ουτοπικά όνειρα περί αναρχικής θεώρησης των ζώων και δείτε τα ζώα με πραγματισμό και αγάπη. Τώρα που το σκέπτομαι, δείτε και τον άνθρωπο με αυτό τον τρόπο, αλλιώς θα κινδυνεύετε να είστε πάντα οι αυριανοί Πολ Ποτ, οι σφαγείς στο όνομα των ουτοπιών που πηγάζουν από την διανοητική ομίχλη σας, οι δήμιοι και οι βασανιστές και όχι οι απελευθερωτές του κόσμου. Το πιο λυπηρό είναι ότι δεν θα έχετε καν τη διαύγεια για να το συνειδητοποιήσετε.
 
Αόρατη μελάνη,Παναγιώτα,Περαστικέ,Dralion σας ευχαριστώ πολύ όλους!Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Περαστικό για το τελευταίο του σχόλιο.
Φίλε Dralion πολύ χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω!
Μόλις βρω χρόνο και βρεθεί λύση θα ενημερώσω.Εχω επικοινωνήσει με τους δυο κτηνίατρους του νόμου και μάλλον αύριο θα παρθεί απόφαση που ίσως υλοποιηθεί.
 
Καποια επιχειρηματα εχουν κατατεθει σαν σχολια και στο τελευταιο ποστ της Αορατης Μελανης, στο οποιο παραπεμπω.
 
Αγαπητέ Ρέζιντεντ εύχομαι να βρεθεί η επιθυμητή λύση για το καλό του ζώου.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ θα πω κι εγώ στον Περαστικό γιατί με κάλυψε με όσα έγραψε στα πιστεύω μου και ...με συγκίνησε αφάνταστα.

Την καλησπέρα μου σε όλους και ένα χάδι στην σκυλίτσα από μενα
 
Τα έξοδα γιά την στείρωση δεν τα συζητώ. Είναι το μικρότερο από τα προβλήματα. Υπάρχουν και δήμοι που το κάνουν δωρεάν. Ερχονται, παίρνουν το ζώο, το κρατάνε, το στειρώνουν και το ξαναφήνουν εκεί που το βρήκαν.
Σκέψου αυτό μόνο και πράξε ΑΜΕΣΑ.
Μιά σκυλίτσα γεννάει δυό φορές τον χρόνο. Τι θ'απογίνουν όλα αυτά τα κουτάβια; Οπότε το ηθικό σκέλος του προβλήματος το ξεχνάμε.
Ούτε καν ξέρεις πόσα κυοφορεί... ένα από τα βασικά προβλήματα είναι κι'αυτό.
Παλιότερα έχω ξεγεννήσει 17 κουτάβια σε μιά γέννα! Και πριν τρία χρόνια βρέθηκα με 10 που μου γέννησε μιά αδέσποτη στον κήπο.
Και δεν μπορείς να τα δώσεις όπου να' ναι απλά και μόνο γιά να τα ξεφορτωθείς. Ασε που ο Νεοέλλην θέλει ράτσα γιά να επιδεικνύεται.
Αυτό που μπορεί να κάνει ο κτηνίατρος είναι πρόωρη γέννα και στείρωση ταυτόχρονα. Μην την αφήσεις να γεννήσει, είσαι χαμένος.
Τα σκυλάκια θα θανατωθούν αλλά μην το σκέφτεσαι έτσι. Είναι τρομερά οδυνηρό, τραβάς και ένα ζόρι με τρομερές ενοχές, αλλά πίστεψε με είναι πολύ καλύτερο από το να τα καταδικάζεις να ζήσουν αδέσποτα σ' αυτήν την απάνθρωπη κοινωνία που δεν φροντίζει καν γιά τους ανθρώπους. Γιά τα ζώα θα φρόντιζε;
Και ναι ας πάρουμε τα βουνά και τις ραχούλες και να στειρώνουμε, ούτως ή άλλως δεν τα προλαβαίνει κανείς, όλο και κάποιο κτήνος θα πετάξει νέα αδέσποτα στον δρόμο. Η ένας μ... σαν τον ανεύθυνο συνάδελφο σου. (Ωραία ιδέα να του πάτε τα σκυλάκια,θα φροντίσει σίγουρα...)
Είναι ωραίο δηλαδή να βλέπει κανείς πατημένα μωρά στην άσφαλτο ή στρατιές με καλαζάρ και λεισμανίαση;
Θέλετε να δείτε δυστυχία; Κόφτε μιά βόλτα στα καλοκαιρινά θέρετρα και θα δείτε ιδίοις όμμασι.
 
Μια δύσκολη,επώδυνη και επικίνδυνη διαδικασία που ξεκίνησε τις 7 το απόγευμα μόλις έλαβε τέλος.Η σκύλα κοιμάται προς το παρόν και φαίνεται καλά.Αύριο οι λεπτομέρειες.
Σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση.
 
Δύσκολη απόφαση, αλλά δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο, δεν είναι κάτι ευχάριστο, αλλά είναι κάτι αναγκαίο. Ευτυχώς η σκύλα είναι καλά. Να είσαι καλά που βοήθησες.
 
Πίστεψε με, καλό της έκανες της σκυλίτσας, θ' απαλλαγεί από τους βιασμούς κιόλας. Είναι φρικτό το τι τραβάνε οι αδέσποτες θηλυκές με μιά αγέλη να την καταδιώκει μέρα νύχτα και να την βιάζει μιά ο ένας και μιά ο άλλος. Θα δεις την ευγνωμοσύνη στα μάτια της μόλις συνέλθει, γρηγορότερα απ' όσο νόμιζες. Χαίρομαι που πήρες την σωστή απόφαση. Είναι επώδυνο ναι μεν γιά μιά ψυχή σαν την δική σου αλλά είναι προ πάντων υπευθυνότητα.
Να είσαι καλά και να μην το σκέφτεσαι αν μπορείς.
 
Άγνωστε φίλε έπραξες το σωστό!
Πραγματικά είναι επώδυνο αλλά, πάρε κουράγιο από αυτά που σου έγραψε η Ελληνίδα.
Θα δεις που όλα θα γίνουν καλύτερα μετά από αυτό.
Ακόμα και ο χαρακτήρας του ζώου θα αλλάξει προς το πιο ήπιο.
 
Και πάλι σας ευχαριστώ όλους!
Πως ξεκίνησε η ιστορία :πριν 2 περίπου χρόνια ένας συνάδελφος είχε πάρει ένα κουτάβι για φύλακα στο σπίτι του. ένα ημιαιμο λυκόσκυλο. Για διάφορους αστείους λόγους το μετάνιωσε και μας έθεσε εμμέσως το δίλλημα :η το φέρνω -στον περίπου περιφραγμένο χώρο της δουλειάς,- η το εγκαταλείπω/σκοτώνω. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, οι υπόλοιποι 6-7 στον αριθμό μαζί και γω με συμφωνήσαμε να το φέρει και από κει και πέρα ξεκίνησε το πρόβλημα.
Για να μη πολυλογώ η πορεία είχε ως εξής:εκεί που είπαμε να το ταΐζουμε όλοι κατέληξα να το ταΐζω μόνο εγώ αλλά αυτό είναι το λιγότερο.Tο πρόβλημα ήταν ότι σίγα σιγά χάναμε τον έλεγχο χωρίς να το έχουμε καταλάβει.O Συνάδελφος που το έφερε ήταν ο ίδιος που τον ενοχλούσε ακόμη και εκει η παρουσία του και το κακομεταχειριζόταν παρολες τις συστάσεις και κρυφά από μένα. Eτσι το σκυλί γινόταν κάποιες στιγμές επιθετικό ακόμη και σε μενα που το είχα όλη μέρα αγκαλιά,και μιλάμε πλέον για ένα μεγαλόσωμο θηλυκό σκυλί που ζυγίζει σήμερα 35 κιλά .
2 φορές βρήκαμε άνθρωπο που έλεγε ότι το ήθελε,αλλά λίγο γιατί το είχαμε συνηθίσει,λίγο γιατί το θέλαμε σαν φύλακα,λίγο γιατί ήταν κάπως δύσκολη- νομίζαμε- η μεταφορά του δεν το δώσαμε.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Λόγο έλλειψης χρόνου η συνέχεια σε λίγο.
 
Επειδή τώρα γύρισα από την δουλειά μου και μπήκα κατευθείαν εδώ για να μάθω τα νέα για το ζωντανό, φρικαρισα τελείως με τον "συναδελφο".
Κι επειδή τρελαίνομαι με κάτι τέτοιες συμπεριφορές, κι επειδή είμαι και λίγο οξύθυμη και λίγο ανισόρροπη και λίγο αναρχα με τα κακώς κείμενα των δήθεν αγαπώντων τα ζώα, θα έκανα στον Συναδελφο, αυτό που έκαναν οι Κρητικοί στους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στην κατοχή.
Αγαπητέ μου Ρεζιντεντ, μη μου στεναχωριέσαι και όλα θα πάνε καλά.
Με εκτίμηση και αγάπη και μια συγγνώμη που εκφράστηκα με μέτρο βίας αλλά έτσι μου βγήκε τους ανεύθυνους υποκριτές...
 
Ολα καλά θα πάνε, θα δεις.
Αλί και τρισαλί σε κάτι άλλα αδέσποτα. Δες εδώ.
http://whispering-planet.blogspot.com/2009/02/blog-post_07.html
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?