the resident

Τα ζώα μας… νεκρά

Tης Δωρας Αντωνιου

Aν πάρουμε κατά γράμμα τη ρήση του Γκάντι, σύμφωνα με την οποία από τη συμπεριφορά μας στα ζώα κρίνεται ο πολιτισμός μας, τότε τα όσα ήρθαν στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες δεν κολακεύουν ιδιαίτερα τη χώρα μας, που αρέσκεται να προβάλλεται ως λίκνο του πολιτισμού. Μια νεαρή αρκούδα βρέθηκε νεκρή μέσα στο προστατευόμενο εθνικό πάρκο της Βόρειας Πίνδου. Το «προστατευόμενο» στον τίτλο του πάρκου δεν ήταν αρκετό για να εμποδίσει τους πυροβολισμούς, που προκάλεσαν το διαμπερές θανατηφόρο τραύμα στο άτυχο ζώο. Στις Αλυκές Μεσολογγίου, περιοχή όπου απαγορεύεται η πρόσβαση στο κοινό, όχι ένα και δύο, αλλά δεκαπέντε φλαμίγκο σκοτώθηκαν από λαθροκυνηγούς. Η αρκούδα και τα φλαμίγκο, προφανώς, δεν γνώριζαν ότι βρίσκονται σε περιοχές όπου απαγορεύεται το κυνήγι. Βρέθηκαν εκεί, διότι οι περιοχές αυτές στοιχειωδώς πληρούν τις προϋποθέσεις για να καλύψουν τις ανάγκες αυτού που αρεσκόμαστε να ονομάζουμε «άγρια ζωή». Η ανθρώπινη δραστηριότητα περιόρισε κατά πολύ τα μέρη όπου μπορούν άγρια ζώα και πτηνά να ζήσουν. Αμεση συνέπεια ήταν η δραστική μείωση των πληθυσμών τους. Οι προστατευόμενες περιοχές δεν αποτελούν ελληνική πατέντα. Διεθνώς υιοθετήθηκε η πρακτική καθορισμού συγκεκριμένων ζωνών, όπου η φύση παραμένει κατά το δυνατόν μακριά από ανθρώπινες παρεμβάσεις. Στις περιοχές αυτές «εξορίστηκαν» ζώα, για τα οποία η συνύπαρξη με τον άνθρωπο αποδείχθηκε μοιραία. Βεβαίως, η ύπαρξη των προστατευόμενων περιοχών προϋποθέτει ένα βασικό χαρακτηριστικό: τον σεβασμό τους από τους ανθρώπους. Δεν αρκεί να «βαφτίσουμε» τη Βόρεια Πίνδο εθνικό πάρκο ούτε τις Αλυκές ζώνη απαγορευμένη για το κοινό. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά έναντι εκείνων που δεν εννοούν να τα σεβαστούν από μόνοι τους. Η έλλειψη παραδειγματικής τιμωρίας σε κάποια από τις –δυστυχώς– πολλές ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για εντοπισμό και τιμωρία των δραστών τώρα.

Δυστυχώς, η αρκούδα και τα φλαμίγκο επέλεξαν να εγκατασταθούν και σε περιοχές που δεν είναι τουριστικές. Γιατί ο τουρισμός, ή μάλλον ο φόβος απώλειας τουριστικών εσόδων, θα μπορούσε να τα προστατέψει. Αυτό δείχνει ένα άλλο περιστατικό, από την Κεφαλονιά αυτή τη φορά. Εκεί, τα αδέσποτα στην περιοχή του δήμου Ελειού έπεσαν θύματα ασυνείδητων, που «έσπειραν» φόλες για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες. Η κοινότητα Βρετανών, που ζουν μόνιμα στο νησί, αποφάσισε να αντιδράσει δυναμικά. Απείλησαν ότι θα ενημερώσουν για το θέμα το BBC και ότι θα απευθύνουν έκκληση προς τους συμπατριώτες τους να μην επιλέξουν το συγκεκριμένο νησί για τις διακοπές τους. Η απειλή διεθνούς κατακραυγής και μείωσης του τουριστικού εισοδήματος μπορεί να «συγκινήσει» την τοπική κοινωνία περισσότερο από μερικά νεκρά αδέσποτα. Οι Βρετανοί που εξαγριώθηκαν με τη βαρβαρότητα και αντέδρασαν, φαίνεται ότι έχουν πλέον καλύψει την απόσταση που μας χώριζε από τότε που εμείς «χτίζαμε Παρθενώνες» και, κρίνοντας από τη συμπεριφορά τους απέναντι στα ζώα ως μέτρο πολιτισμού, μας έχουν ξεπεράσει αρκετά.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12/3/2009